Kırıldı kalem yak ağıtlarını yak, yana yana
Seğirdi vücut yağlı urgan boyundayken
Duvarlara bir çelmik, çizgi çekmek yok
Pencerelerden dalmalara nazar hiç yok!
Çok istediği ömründe gün yüzü görmekti
Örmek hiç aklında yoktu özlem ve hasreti
Görmeye duyduğu bir tek adı vardı dilinde
Duyulmamış sayıklamalarla yad etti artık!
Kaldı dilde nice sevilenin adı, bir hayali ile
Meyal olsa da gömüldü gerçeğin kendisi
Sırra kadem bassada zaman, her zaman
Dinmez sızı kaldı içten içe hep acı veren.
Kayıt Tarihi : 28.5.2013 14:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!