İyi ki doğdun yavrum,
doğdun iyi ki.
5 Nisan 1984 – Perşembe ve saat 11.05.
Şimdi aynı gün, aynı saat, yıl 2001.
Tam onyedi yıl, dakikası dakikasına.
Geç aynanın karşısına da bak kendine,
ne kadar büyüdüğünü anla.
Ama ben hep aynı boydayım
sen doğduğundan beri.
Dış görüntüm değişmiş olabilir
senin gibi.
Ve sen buna yaşlanma diyebilirsin
yanılarak.
Seninki büyümek de,
benimki niye yaşlanmak?
Evet yavrum, ikimiz de büyüdük.
Sadece benim seni büyüttüğümü mü sanıyorsun.
Hayır, sen de beni büyüttün.
Birlikte büyüdük, olgunlaştık,
sen, annen ve ben.
Sen, doğal süreç içinde istemeden,
bizse istediğimiz kadar.
Evet, artık sen de büyüdün.
Bundan sonra da büyüyeceksin ama,
artık sen de istediğin kadar.
Küçükler enerjilerini
yeni şeyler öğrenmek için harcarlarken,
büyükler alışkanlıklarını korumak
için harcarlar.
Sen sen ol
düşme sakın bu yanılgıya.
Büyümek değişmektir
iyiye, güzele doğru.
Büyüyünce de cesaretin olmalı büyümeye.
İyi ki doğdun yavrum,
gerçekten iyi ki doğdun.
Kendi doğal sürecin içinde
beni de büyüttün onyedi yaş.
Sürekli bu hızla büyümen dileğiyle
kaldırıyorum kadehimi,
hep birlikte belki bir ya da iki onyedi yıla daha;
ama sana daha nice onyedi yıllara.
5. 4. 2001 – Perşembe / Saat: 11.05
Abdurrahman ÖzdemirKayıt Tarihi : 7.12.2006 11:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)