Niçe Dönük Şiirler Şiiri - Mustafa Ocak

1.
belleğin değirmeni geçmişi döverken
yavaşlar dönüşü şiddeti de azalır

sen zamana un ol göğe aşk ve toprağa
bil ya da bilme o seni her türlü özler

hayatını koy bunu anlayabildiysen
tekrar okumadan yazacağın mektuba

düne sadıksa kulağı yarına sağır
bil ya da bilme şimdi yalnız bunu bekler

2.
kesip atmak gibi uzamış tırnakları
dünden yarına hatırası kalmayacak

yaşanan rutin kopuş ki herkesçe makul
tenleri kiminin kavruk kiminin pamuk

okullu aşkları bugün aratmayacak
ama daha hızlı daha pratik amaçsız

yaşanan demiri soğuk dövmek belki de
galip kurumlanması aldanma aldatma

ufuk dönülmez akşamı ıslattığında
ne ki sükutu hayal mi karaya vuran

rengârenk hüzünler karanlık mutluluklar
dünden yarına kalmayacak hatırası

olsa bile ne güzel hiç değilse bugün
silkelenmiş olmak şarkılar tarafından

ceplerde dijital fotoğrafların sesi
ışırken bağışıklık kazanmak her şeye

dillerde kocaman bir yalan usturası

3.
gitti gider hayıflanmaların arasından
susmak kadar gerçek konuşmak kadar yalan

durdu kalır beklemelerin kenarından
bir başka aynı’ya zaman
belki döner belki dönmez

yazılır yazılmaz ayna’ya zaman
bir fotoğraf çekimi kadar
işte varlık işte yokluk

bağışlanmaz esirgenmez

4.
yalnızsan ne yapsan aşkın ikinci el
ya da son kullanma tarihi geçmiş çoktan

usul usul ekşirken bal bakış gözlerde
hayretine uygulanan ‘kim o’ terapi

o uzak çarpılmadan şimdi geriye kalan
kuş uykusu bin kaygı mevsimden mevsimlere
bölünerek çoğalan

yalnızsan kendinden kimlere
kapını çalan pişmanlık

aklını daha bir kullanma tuzağı