Nezihçe Şiiri - Efe Can Doğan

Çok konuştukça
Sözler Nefesimi
Nefesim kelimeleri tüketiyor
Kalemim kırılıyor alaca karanlığa
Sen sıradanlaşıyorsun
Yoldan geçen biri için
Hey sen o musun?
Bilmiyorum cevapları yanlış bir soru musun
Cevabı doğru olan yanlış bir soru mu
Şimdi döne döne dansetmelisin
Bir müziğin tınısı işlemeli kulaklarına
Kulağından geçen kalbine inmeli
Nefesin bir ok gibi saplanır şu yüreğime
Bende böyleyim diyip çekilmeyeceğim kenarıya
Bu hiçsizliğin ne de aşağılayıcı
Oysa ben olmak istediğim yerdeyim
Kendimle bir başıma
Aynaları eskitme bu kadar
Birazda bana bak ki
Kendini göresin gözlerimde
Çaresizlik değil senin adın
Göz altlarımın bu yaşta eskiyişi
Cesaretimden yalnızca
Korkusuz olmak biz aptalların işi sonuçta
Düşünmeden yürüyorum gerdiğin çarmıha
Ellerimi çiviliyeceğim sensizliğe
Bi kukla düşecek yere
Gülümsenerek hatırlanacak her palyoça
Ve beni özleyenlerin gözyaşlarından
Gülümseyeceğim çehrene.