Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
'Onlar ki mutluluğun düşmanıdır bu böyle biline '
onlar ..gittiler ..şimdi yok oldular....
ama senin şiirlerin yaşayacak...Dost
* *
şimdi aklıma geldi:
''Bandaj çözüldü
ve ellerim zincirli,ayaklarım/Zincirli
Ah ne numara.
Üstümde ince kirli ve kan bulaşığı
Bir kat incecik pijama/Çizgili.
Elime tutuşturulan bir dikdörtgen/Teneke
Sicilimmiş güya
Alt tarafı işte bir numara
Nasılda hatırladım/ 4578 Numara
Tutuşturdular göğsüme
Kendi ellerimle/ Yorulmasınlar
Çektiler kelaynaklar gibi /Fotojenik
Sakal uzamış
Saç sıfır numara/Saçlarım
Görmeyeceğim bir resimle
İbret etmek için güya el aleme.
Yıl 972
Mevsimin bitişi Sonbahar/ Kasım
Ayazın soğuğu ve kar taneleri
Bahçedeydi sanırım
Baraka hücreler/ Ahşap çerçeveli
Demir kafes bir pencere
Ziverbey köşkü
Kadıköyde bilmem kaç numara
Kaç kez eklendi
Kim bilir
Bilmem kimlere kimlere
Teneke teneke/Numara
Ah ne Numara.”
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta