Nezaret Güncesi Şiiri - Afet Kırat

Yüzümün zümrüdüyle yaş doluyor her çizik
Dans ederdi her zaman şimdi hislerim ezik
Nabzımı attırmıyor takılınca bilezik
Ben terörist değilim neden görüldü reva
Yeminlerle ant içsem olur mu acep deva.

Ürkütülmüş dövülmüş öfkeyle sınanmışım
Yeniden sürgün veren tomurcuğum sanmışım
Dişleyen düşünceler yanında kınanmışım
Sisini hayallerin kabusun dumanını
Sarar mı koğuşumun alıp da her yanını.

Söndü göğün tepsisi ateş böceği söndü
Güneş küstü denize fırıldak gibi döndü
Yetmese de yıldızlar lambalara öykündü
Isıtsa da yorganlar gittikçe soğuyorum
Ölmek için her defa yeniden doğuyorum.

Kayıp olmak hakkımı ellerimden çaldılar
Mızraklı haykırışla çelik telden daldılar
Kalem kağıt ne varsa valizimden aldılar
Yetmiyor tutumumun incesi en incesi
Ne zaman biter bilmem bu nezaret güncesi.