Ne zaman Seni Düşünsem İçim Yanıyor

ne zaman seni düşünsem canım yanıyor...
ne zaman ismini düşünsem
sana olan nefretim gözlerimin ateşini yakıyor
ciğerlerim dağlanıp,
sana olan kinim kat kat artıyor...
seni bu kadar uzaktan seveceğim
beni sensiz bırakıp gideceğin
aklımın ucundan geçmezdi
nasıl özledim bi bilsen
sen üzülme diye sessiz ağladım yine
odamda sessizliğin çığlığı kulaklarımı sağır ederken
sen üzülme diye gözlerimi silmeden resmine baktım
artık rüyalarımda bile olmayacakmısın
gözlerimin yaşını ellerinle silmeyecekmisin
içimden bişeyler koparken yüzüme bakmayacakmısın.
göz yaşlarım dökülürken sensiz sokaklara
sen karşıma geçip gitme kal demeyecekmisin.
son geceden sana kalan tek hatıram olan
yastığımda kalan yüzümün izini silecekmisin.
yoksa başını koyup sabaha kadar uyuyacakmısın
ben sevinirken rüyasında beni görecek diye
sen yoksa beni kör kuyudaki kabuslaramı iteceksin.
utanıyorum senden...
hesabı ödemeden alıp başını gittin benden
dilek ağacından söktüğün mendilini
bir başkasının hayallerinemi bağlayacaksın
benden aldıklarını başka sevdalarınamı adayacaksın.
ne zaman seni düşünsem canım yanıyor
bir bilsen içimde fırtınalar kopuyor
bir görsen şair hayalini
bir görsen sensiz yaşamıyor....yaşamıyor...

ŞaiR HaYaLiM