İçinde hüzün barındırmayan insanlara imreniyorum
Rengarenk mutluluklar var içlerinde ve
Çevrelerine saçıyorlar
Bizim ise bembeyaz hüzünler
Hoşça kal diyen gözler bulamıyorum
Hepsi nezaketi zayıflıktan sananlar
Düşen yaprak gibi aklım
Bir türlü geri toplayamıyorum
Evet eksiklikler var hep tama ermeyen eksikler bitmeyen
Herkes gibi neden mutluluk saçamıyorum
Her zaman bembeyaz hüzünler
Ne mecbur kalmak istiyorum
Ne de insanın karakterindeki alışmak, alışan olmak istiyorum
Aynalara bakınca anlıyorum
Eskidim her şeyden
Eskidim kendimden
Eskidim geçip giden zamandan
Tahir Özdemir
Kayıt Tarihi : 30.5.2025 15:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!