Nezahat Kaya Şiirleri - Şair Nezahat Kaya

İndirilen tokmağın sesi düşer ırağa
Savunma celseleri yüreğe gelirken dar
Her gidiş hesap taşır bir sonraki durağa
’’Kaygılanma’’diyorsun söyle nereye kadar?

Yalnızlığı sırtlanıp taşımak maharetse

Cemaline adanmış kirpiğimde heyecan
Sana, cihan gözüyle bakmaya hiç kıyamam
Bulutlu gökyüzünü ihlal edince duman
Yağmur olup üstüne akmaya hiç kıyamam

Tabiri caiz ise bilmeden hakikati(!)
İki kapılı hana yolum düştü neyleyim
İnkâr edip dönmeye bulamadan takati
Ruhum temayül edip dağı aştı neyleyim
Gönlüm umut kazanı yürek taştı neyleyim

Dilin efkârıyla gönüle düşen
Yaralı sözlerden güman incinir
Didede düşleyip hileyle pişen
Kandilin yağından duman incinir

Elimizden kayıp giden ömürü
Kaybetme hadi tut tutabilirsen

ÇANAKKALE (DİRİLİŞ DESTANI)




İtilaf devletlerin güvendiği batarya

Dem-i Sevda


Biz seninle sineye hatırdan duvar ördük
Ömre mal edip canı vuslat ve hazan gördük

Hayat Biraz Umuttur...



Şol gönlüme yâr olan sinem ömrüme köprü
Çarpıp duran kalbimin darlığını bilirim

Herkes bir yol tutmuş kendi kanınca
Hatrını sorduğun ’’oldum’’ sanınca

KADİR GECESİ



Kutluyor müminler ta fecre kadar
Bu gece kalplerin zikir gecesi