Zambak gençliğimin,
tek kahramanı;
beni lavanta renkli düşlerimden hoyratça uyandıran
koca Adam! ! !
Artık sayamadığım aylar,
hatırlayamadığım günler,
dakikası yüze vuran saatlerden sonra, sonunda;
içinde kaybolduğum tünelin ışığını gördüm…….
Ardımda yok edemediğim,
belkide İbret-i Alem olsun diye kıyamadığım:
beş para etmez „ Hainlik“ Tuğranı vede
vefasızlık mühürünü,
paha biçilmez derslerimi,
imtihanlarımı,
yıktığın sırça köşkü,
hedefi onurum; ıskalamış iftira çamurlarını,
mecburen savaştığım yeldeğirmenlerini,
kırıntı umutları lokma yapan bir annenin tükenmişliğini,
birde
elinin kinini buladığın hançerini,
bırakıyorum..
ben gidiyorum…
yüreğin artık arınmış olsun…
Kayıt Tarihi : 23.8.2008 21:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Esin C Baykara](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/08/23/nez.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!