Neyse O Olduk Şiiri - Reşat Öztoprak

Yaşamlar sürdük
Acılar sürdük ve mutluluklar
Renkler sürdük
İzler sürdük, süründük
Kovulduk, sövüldük, dövüldük kimi zaman
Buyur edildik bazen
İlk basamağına adım atmadan merdivenin

Tutuştuk, yandık, yakıldık
Külleştik kendi etimizin ateşinde
Söndürüldük bazen
Bazense harlandık, maşalar ve körüklerle
Rüzgarına tutulduk bir soba ağzında
Kapı ve pencerenin

Sulandık, büyüdük
Bir bahçesinin en alımlı yerinde
Taşlarla bezendik
Kimi zaman da bir mezarlık sessizliğinde
Kimi zamansa taşlarla ezildik
Etimizde kan, kanımızda can kalmayıncaya kadar
Bir uçkurdan arta kalıncaya kadar

Yağdık, damladık, dolduk vadilerin çatlaklarına
Hayat olduk yaprağında çiçeğin
Ve ağacında kuşun
Sesinde güneşin
Buz olduk, nehir olduk
Ve mavilik donattık betonlar yerine
Başımızın üstüne

Dost olduk, düşman olduk, bu olduk
Ve o
Tanınmadık, bilinmedik
Görmezden gelindik
Şartlara, sınırlara hibe edildik
Heba edildik
Palyaço kılıklı katillerle

Şimdi soruyorum,
Ne olduk?

Ben oturmuş sadece göğü yüzüme dolduruyorum