Neyse O Şiiri - Erva Aktaş Kılıç

Gün bitince başlar...
Çetrefilli bir yaşam çıkagelir
Sessiz usulca yerini alır
Dalar gözlerimin içinde yaşayan o aleme
Alacağını alamaz
Cevapsız sorulardan bilinmezler bulur kendine
Günü yıl yılları yol eder
Bir varmış hiç yokmuş gibi
Ellerine sarılan dolanan herşeyi yıkar ve gider
Seher de
Gelir gidemediği gibi kalır bir yürek ezikliği...
İçine düşürür
Bir yangın!
Bir yanı buz
Bir rüzgâr
Bir sayha
Bir kuş çırpınışı
Denizin gün batımı ahengiyle
Yalancı bir cellada vurdurur içindekileri
Ilık rüzgara bırakılmış yürek kabukları
Ve saçılan etrafa küllerle
Dolduran nefessiz ciğerleri
Neyse o...
Yalanı varsa görmeyen gönlün
Gözlere umudu olmaz!
Başlar aydınlık bir uçtan
Kalamadığı yerden başlamaz hayat
Bağışlamayı bilmeyen gece ve sen...
Doğurgan bir döngü
Ben buz tutarım
Kıskıvrak yakalayınca bir çarpıntı
Sol yanı cehennem
Yorulmaz ruhum sarplarda dizlerim gibi
En dik yamaçlarında
Hergün başka bir alem gözlerim
Ezbere bilinen her şey gibi
Ezberimde her bir çizgi
En güzel hakikat
Sonsuzluk alemine dalınca gözlerim
Gözlerimle gerçek olacak kurduğum kaderim
Denizden kurtulan asi bir renk
Rengarenk hayallere gerçeği gösterecek
En büyük savaş
Karma kargaşa hergün
Yaşamın içinde bıkmadan
Habersizce kendini kandırmaktır
Vird edilen yalancı umutları
Cebimizden çıkarmak.