Neyse, Konu Bu Değil! Şiiri - Mustafa Ha ...

Merhaba,

Aklımı, fikrimi ve daha nice düşünme yetilerimi yitirmeye başladığım şu günlerde seninle konuşmak istedim. Aslında bu bir istek değil, ihtiyaç. Buna çok ihtiyacım var. Gözlerine bakarak konuşmayı çok özledim de. Neyse, konu bu değil. Delirmeye başladığımın farkına varıyorum. Sen farkında olmadan içimdeki senle gidişinin yasını tutuyoruz…

Daha ilk konuşmamızda söylemiştin oysa bana. Ya içindeki ben gibi değilsem? Ya seni üzersem? Bende canın sağ olsun demiştim. Hala aynı düşüncedeyim. Canın sağ olsun! Dünyanın öbür ucunda dahi olsan yaşa, çiçekler topla, huzurla uyan… Sana karşı hiçbir zaman kötü bir dileğim olmayacak. Hiçbir zaman kin beslemeyecek sana düşüncelerim. Neyse, konu bu değil. Ben aslında benden vazgeçip gideceğini hiç düşünemedim.

Yoruldum artık çevremdeki insanların bana gel bir şeyler yapalım kafan dağılsın demesinden. Ahh be güzelim elalemin maskarası ettin beni. Dillere düştüm… Mustafa gelmez, Mustafa yapmaz, Mustafa katılmaz diyorlar artık. Herkes benim adıma konuşuyor sen gittiğinden beri. Ve şaşıracaksın ama artık gık sesim çıkmıyor. Tek umursadığım şey nasıl bu kadar dayanabiliyorsun? Yani senin için zor olduğunu biliyorum. Ama çelik gibi iraden varmış öğrenmiş oldum. Neyse, konu bu değil. Artık hiç gülemiyorum.

Bir de şey diyorlar. Dünya bir kişinin etrafında dönmüyormuş, yine severmişim. Beni adıma düşünmeye devam ediyorlar. Ben sustukça onlar düşünecek, konuşacak ve daha niceleri olacak. Ve sen gelmedikçe bunların ardı arkası kesilmeyecek. Ben yine sessizlikle seni tartışacağım. İkimizin de gık sesi çıkmayacak. Kim daha fazla susarsa bu tartışmanın galibi o olacak. Yazmak sessizliğimi sürdürdüğü için yazmaya devam ediyorum. Neyse, konu bu değil. Ben hiç iyi hissetmiyorum son zamanlarda. Şey gibi işte, anlarsın. Ömrüm tükeniyor. Aklın alıyor mu? Sensizken hala hayat devam edebiliyor. Benim aklım almıyor da…

Yaradana sığınıp sabahı sabah ediyorum. Zaten sığınacak fazla kişi yok etrafımda. İyi ki Allah her yerde… Yoksa nasıl dayanırdım senin yokluğuna. Keşke sende her yerde olsan. Sahi her neredesin? Her neredeysen çık artık ortaya. Kabak tadı verdi bu yalnızlık. Kabağı sevmiyorum da ayrıca. Neyse, konu bu değil. Yaprak sarmasının yerini hiçbir şey tutamaz. Çoğu insan yaprak sarması kadar bile mutlu etmiyor. Ulan şimdi burada olsan koca ekranda açardım bir Yeşilçam filmi, birlikte yaprak sarardık. On numara hayal ama dimi?

Neyse, konu bu değil!

Elle tutulur sebepler bulamıyorum. Seni özlemeden edemiyor, sensiz düğmelerimi ilikleyip işime gidemiyorum. Yok, arkadaşlar çok abartmıyorum. Çünkü kimse onun gibi gülümseyemiyor…

Neyse geç olmuş ben biraz daha oturayım. Aklım yerinde değil zaten daha onu bulmaya çıkacağım.

07.12.2012 / 02:15

#Fesleğen / Mustafa HAZIRCI