Neyse ki Var Böyleleri Şiiri - Ömer Dalman

Sevecence ve gayet doğal
çocuksu bir coşkuyla
göstermem gereken yakınlığı gösterdim.
esprili, anlayışlı,
benim gibi arızalı sandığım bir çalışana
bir tane gayet radikal,
arızalı, ama bir o kadar entelvari, dantelli bir mail attım.

Hiçbir cevap geri dönmedi ama? ..
Tahlilleri yaptırdım hemen
şüphelendim...
2 gün sonra sonuçlar geldi:

Ya çok egoist olmalı diye yazmışlar rapora
esprili, radikal mailimi taşıyamamış
ve kendine rakip görmüş olmalı...

ya 'almadı mailimi' diyeceğim ama
nasıl olur? !
Kendisi tam bir nato kafa-nato monitör programcı? !
Bunlar PC ile yatar, PC ile kalkarlar
bazen kendi yemeklerinden onlara ayırırlar
kendileri yemez-içmezler!
uyku arasında ilham gelir, kalkarlar program yazarlar
maillerine bakarlar, orgazm olurlar!
yorganaltı eylemini bile onlarla yaparlar
karıyı yataktan onlar için atarlar! ..

onun için 'almamış olma' ihtimalini silmiş labaratuvardakiler!
kesin sonuçla geldiler bana da,
ben yine de gıyabında karar vermek istemedim.
ruhuna, alevlerle çevrilmeden önce bir şans verdim.
zaten alev bizde gırla
gerekirse kusarız üstüne garibimin!

ama günden güne bakıyorum
pek bir selam-sabah
günaydın filan da kesilmiş gibi? ..

Hımm...
o zaman fena çattık yeni bir alev düşkününe!
demek ki daha kapatmamış insani hesaplarını ki
arıza ve samimi bir maile cevap dönmedi...
taşıyamadı
omuzlarını zorladı
dimağını zorladı
ruhunu kendisine 'hafif' gösterdi...

eh ne yapalım canım?
bu da doğaldır.
dünya bilgelerle dolup taşsaydı
hicvin ne anlamı kalırdı?
Melekleri, bilgeleri, ermişleri mi taşlayacaktık o zaman
şiirlerimizde, yazılarımızda, şarkılarımızda? !

Allah'a şükür ki var böyleleri
omuzları göçmüş
ruhları yere sinmiş
gözleri cesaretsizliği gizleyememiş
kaçırmış bakışlarını
selamlarını, sevgilerini kafese kapatmış...

neyse ki var ki böyleleri
biz de elimizde taşlarla aval aval
melekler ordusuna bakakalmıyoruz!

(Kasım 2006)