Neyse Şiiri - Zümbül Keleş

Son tren'de ayrıldı istasyondan,
Bu gece son tren'de ayrıldı bu şehirden.
Unutulmaz sesi çınlarken kulaklarda
Kayboldu boşlukta;
Kaçar gibiydi,
Koşar gibi.
Gecenin karanlığında kaybolurken bir yandan
Kaçıyordu tüm umutsuzluklardan
Kaçıyordu yalan diyarlardan; hayal diyarlara
İlk seferi değildi belli
Sonuncusu da olmayacaktı
Ama geçici de olsa kaçıyordu yalanlardan
Dolanlardan
Gecenin son ışıkları'da gitti ardından
Aydınlık yerini karanlığa bırakırken
Alışılıyordu acılara
Ve her sızının ardından
Alışmış olduğumuz kelime beliriyor belleğimizde
Neyse...