Neyse... Şiiri - Arman Marazyan

Genelde Neyse’lerin ardına pek bir şey söylenmez…
Oysa ayrılmamızın ardından telaffuz ettiğim
Neyse’nin peşine onca cümleler eklenirdi ki,
Neyse kelimesi tedavülden silinirdi! ...

Misal Topkapı’da oturduğumuz o çimenlerin üzerinde
Başını bir daha omzuma yaslamayacaksın…
Ve ben bileceğim bu sefer ne sebeple ağladığını.
Bileceğim çünkü yanımda sen olmayacaksın…

Salı günleri okulunun kapısına gelip, seni bekleyip,
Evine bırakana kadar kol kola yürümeyeceğiz…
Akşemsettin’de etrafına ürkek bakma yolda yürürken.
Orada ikimizi bırak başkalarını, biz bile görmeyeceğiz…
Artık mesaj hakkım olsa ne yazar ki,
Seni kızdırmak için mesaj atmayacaksam?
Ne anlamı kalır ki,
Senden hayvan, uyuz, öküz sözlerini duymayacaksam?

Birilerine yakalanma kaygımız da olmayacak,
Buluşmak için iple çektiğimiz Pazar günleri mesela…
Metrobüsler başka aşklar için sefere çıkacak,
Cevizlibağ’dan sekiz yılda gidilecek Ayvansaray’a…

Bir zamanlar avuçlarımın arasındaki yüzün,
Hayal olarak gözlerimin peşini hiç bırakmayacak…
Yıllar geçtikçe pamuk biçilecek saç tellerimden,
Fakat senin hayalin hep genç kalacak…

Ahhh…
Biz iken ben olduğumdan beri
Göz yaşlarımla yıkadığım halıların,
Haddini hesabını bilmeliydin...
Sana veda hediyesi olarak aldığım bu mührü,
Kalbime kalbime basıp da gitmeliydin…

Neyse…
Bu neyse öyle bi neyse ki,
Peşine uçsuz bucaksız daha ne cümleler kurulabilir.
Ama yine de neyse…

10/11/2013