Neyse... Şiiri - Nilgün Özkan

..........güzeldi, hiç olmak kadar

bahar ' a inat
hiç kıpırtısız bir yürekle
görmeyen gözlerle bakmak neyse,

renklerin alaca sarhoşluğunu
bir celsede yitirmek neyse,

su yeşiline, kızıl maviye, buzul sarıya
gözünü yummak neyse,

son gülümsemeye
soluğunun kesildiği en bildik an' a
uzak bakışlara
uçuşkan gecelere
üşüten sabahlara
adı yok yalnızlıklara
arkanı dönmek neyse,

..........sonsuzca, sayısızca yazmalarını okumak
tüm bencil yanlarımla
seni özlemek neyse,

.......tadını bildiğim, sevdiğim, kokladığım
gizil cümlelerine ansızın
yol almak neyse,

bir kelimene duraksayıp,
buruk gülümsemek neyse,

seni anmak, seni düşünmek
seni, seni................neyse.......
ötesi neyse.....

her neyse.....