Kolaysa sende al güneşi yamacına
Yakar içini düşünceler bir o kadar daha
Susmak karşındakine konuşma
Hakkı vermek mi?
Tüm sessizlikleri alıp benliğime
Benden uzak bir o kadar da
Yakın anılar kaybolurken
Çözülmeyen bencil kördüğümleri
Alıp gittim ama
Neyse…
Kolaysa sende al sessizliğin donuk yüzünü
Vurmuşken dağların zirvesine güneşin alevi
Hangi yağmur söyletir bu susuşları
Özlemekler yorgun hasretler zülüm
Gidebilmeli bazen
Bu şehrin caddelerinden
İnceldiği yerden kopan bir veda gibi
Alıp gittim ama
Neyse…
Kayıt Tarihi : 27.3.2009 00:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!