Neyleyim Seni Ölüm Şiiri - Gürhan Kurukaya

Uçar idim bulutlarla
Yürür idim umutlarla
Sahip olduğum "mut"larla!
Ben neyleyim seni ölüm!

Muhabbetim hep dostlarla
Yaren, muhip, kumşularla
Neş'e, sevinç, mutlulukla
Ben neyleyim seni ölüm!

Kiminde makam sevdası
Kiminde mevki rüyası
Kiminin var tek dünyası
Ben neyleyim seni ölüm!

Hayallerim türlü türlü
Nefsim hep yüce gönüllü!
Arzular uzun ömürlü
Ben neyleyim seni ölüm!

Unutur, mâlüldür İnsan
Onun pâyesidir nisyan
Bilmez nefsin, eder isyan
Ben neyleyim seni ölüm!

Kimi çalar, şarkı dinler
Kimi gam, kederden inler
Haber verir bütün dinler
Ben neyleyim seni ölüm!

Geçer her kış, bahar gelir
Uçar her kuş menzil bilir
Ölenler birgün dirilir
Ben neyleyim seni ölüm!
Ben neyleyim seni ölüm!..