Neyleyim Nideyim Şiiri - Süleyman Erdoğmuş

Her sözün kalbime açıyor yara
Neyleyim nideyim nere gideyim
Bahçemde gülleri çevirdin hara
Neyleyim nideyim nere gideyim

Demirden değil ki kalbim dayanmaz
Uykusuna dalar geri uyanmaz
Yanıp kül olanlar bir daha yanmaz
Neyleyim nideyim nere gideyim

İnsan oğlu ayrı ayrı yapıda
Ölüm uzak değil işte kapıda
Sana az mı düştü yoksa tapuda
Neyleyim nideyim nere gideyim

İki dudağından zehir saçılır
Güzel sözle her kapılar açılır
Saygı ve sevgiden niçin kaçılır
Neyleyim nidyim nere gideyim

Senin sözlerine cevap veremem
Kötü söz söylesem hakka eremem
İzinsiz kimsenin gülün deremem
Neyleyim nideyim nere gideyim

Vuruyorlar Süleyman’a yaralı
Anlayan olmadı dertler sıralı
Ne iyilik etsem bahtım karalı
Neyleyim nideyim nere gidelyim.