Neyleyim ben Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

Mêvla verdi canı, alsın neyleyim ben,
Can da mal da boşa alsın neyleyim ben,
Âşkla yandı yare gönlüm od ‘da piştim,
Nêyleyim bu canı, alsın yanmışım ben;

Mêvla verdi canı, alsın neyleyim ben,
Dert de sevgi de boşaymış neyleyim ben,
Dünyanın sahibi Tanrım neyleyim ben,
Nêyleyim bu canı, alsın yanmışım ben;

Âşkı yaktı, hayatın hep neyleyim ben,
dertle yaktı ki gönüldür, neyleyim ben,
Pişti âş-k _ile gönlüm hep, sevdasından,
Nêyleyim bu canı, alsın yanmışım ben;

Her şeyin sahibi Tanrı’m neyleyim ben,
Sen çıkartma bizi yoldan, neyleyim ben,
Aş-k_ ilen mekana geldim, gönlü serdim,
Doldurur diye, gönül verdim sana ben.