Güneşi doğmayan sabahı neyleyim.
yorgun bir gecede hastayım bugün,
sisli bir havada pusudayım,
ruhum daralıyor yastayım buğün.
Dert,keder hepsibaşımda duman gibi
sıla hasreti yakıyor yüreğimi
yıkılmışım,harabe bedenim viran gibi
güneşi doğmayan sabahı neyleyim.
Geçsede geçen günler ömrümü götürmekte
bittikçe günler,ömrümde bitmekte
yakışmaz bir yiğide boyun bükmekte
farkına varamadığım yılları neyleyim.
Benden başka kimse bilirmi gecenin acısını
yıllardır çekiyorum bunun sancısını
hergün yarını bekledim doğsun güneş diye,
Doğmadı güneş ben bekledim diye.
Doğma güneş sende at karanlığına
yaşama zevkim olmasın seninle birlikte yarınlarda
ben soğuktan çılğına dönerken yanlız odamda
güneşi doğmayan sabahı neyleyim.
(Şırnak-03.01.2001)
Orhan CebeKayıt Tarihi : 14.4.2005 13:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Orhan Cebe](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/04/14/neyleyim-38.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)