Neyleyim...
Odamın penceresi yol'a bakarmış.
Ben demir parmaklıklar ardında kaldıktan sonra....
Neyleyim...
Pencereden sokağı seyretmeyi
Özgürce dolaşan ben olmadıktan sonra.
Neyleyim...
Ellerim cebimde avare dolaşmayı,
Gidecek bir yerim olmadıktan sonra..
Kayıt Tarihi : 27.12.2004 10:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Pencereden sokağı seyretmeyi
Özgürce dolaşan ben olmadıktan sonra.
Neyleyim..kutlarim
Ellerim cebimde avare dolaşmayı,
Gidecek bir yerim olmadıktan sonra..
..... Aşkolsun arkadaşım.Biz ne güne duruyoruz burda.Ellerin cebinde dolaşarak bize gel.Ben sana baklavalar,börekler açamasam da, yaparız bir şeyler....:) En azından tatlı bir tebessüm sunarız.yeterki içindeki şu hafakanlar bitsin artık.Bilirsin Her işte bir hayır vardır.Olumlu düşünmenin herkese faydası vardır.Ya olumsuz düşünmenin...onun da herkese ve özellikle düşünene ne zararlar açabileceğini bilenlerden biri olarak hayata tebessüm ile bakmayı denemeliyiz.
Adamın biri çok uzun ve sağlıklı bir ömür geçirince dostları bunun sırrını sormuşlar. o ise gayet sakin;
Ben her gün pencereden dışarıya bakar ve hava nasıl olursa olsun, ister yağmurlu, ister kar'lı, ister iç karartan bir renk içinde olsun,kocaman bir tebessümle - İşte bu gün tam istediğim bir gün ... diyerek güne başlarım.Zira o gün bir daha gelmeyecek, bir daha yaşanmayacaktır...:) kulağımıza küpe olmalı bu söz.öyle değil mi? sevgiyle kal...
TÜM YORUMLAR (2)