Neyleyim? Şiiri - Nihat Malkoç

Varsın ucu değsin güneşe, aya
Secdeye değmeyen başı neyleyim?
Bir kuru ekmeği banarım suya
Harama bulaşmış aşı neyleyim?

Gidenin ardından yürek dağlamam
Gönlümü umarsız aşka bağlamam
Dünyalıklar gitti diye ağlamam
Hakk için akmayan yaşı neyleyim?

Kalbim kafeslerde kuşa dönmüştür
Bitti sandığım yol, başa dönmüştür
Zalimin yüreği, taşa dönmüştür
Vicdanlar kördüğüm, taşı neyleyim?

Kıymet vermem artık, bu yıkık hana
Ölüm bıçak gibi saplanır cana
Gülüşün bir yana, dünya bir yana
Hilâle çalmayan kaşı neyleyim?

Yol menzile varır tipide, karda
Hedefe varmalı, kalsak da darda
Hayat müşterektir her halükârda
İzime basmayan eşi neyleyim?

Yürek yangınında güller tutuşur
Gönüller mest olur, eller tutuşur
Aşkın ateşinden diller tutuşur
Baharı olmayan kışı neyleyim?

Ölsem mezarımda taşım olmaz ki
Bu dünyaya dair düşüm olmaz ki
Makamla mevkiyle işim olmaz ki
Yorgun düştü gönül, işi neyleyim?

Bacadan girerim, kapı aramam
Çadıra kanarım, yapı aramam
Dünya sizin olsun, tapu aramam
Hayali neyleyim, düşü neyleyim?

Ölüm gerçeğinden kaçamam artık
Kanadım kırıktır, uçamam artık
Gurbetten sılaya göçemem artık
Kafeslerde mahpus kuşu neyleyim?