Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Başarilarınızın devamını dilerim
Rabiye hanım tebrik ederim güzel şiir haz aldım tampuan saygilarımla
DERDİMİ ANLATACAK, DOST BULAMADIM
SEVGİ ELEKTRİĞİNİ ALAMADIM
KALBİNİN DERİNLİKLERİNE DALAMADIM
ALLAH'I BULDUM YA, MALI NEYLEYEYİM.
FİKRET GÜRSOY
TEBRİKLER EFENDİM. 10+
YÜREĞİNE SAĞLIK RABİYEE İNAN SEN USTA OLMUŞSUN ARTIK :))) DAHA NİCE GÜZEL ŞİİRLERE RABBİM UMDUKLARINA NAİL KILSIN
Harika bir eser dökülmüş dilinizden kaleminize.
Oldukça içerikli ve manidar olmuş. Kelimeler özenle seçilmiş
Akıcı, duygular inci gibi nakış nakış dokunmuş bir kilim gibi.
Kaleminiz hiç susmasın, keskin ve etkili olsun. Dost kalın
Antolojime aldım. Selamlar, Sevgiler
http://gruplar.Antoloji.Com/sevgi-toplumu-grubu
.
Anlamlı ve düşündüren bir şiir olmuş
beğeniyle okudum hörmet ve taktirlerimle
Rabiye Hanım kardeşim güzel bir şiir olmuş. Bazı değerler vardır ki kalemlerimizi onlarla süsleriz aslında. Çünkü onlar haddi zatında asil ve de süslüdürler. Sizin bu şiirinizde Hakk sevgisini işlediği için ziynetlenmiştir.
Tabi bazı yazım hataları mevcuttur. “Derdimle yandım da…” dizesinde da ek olmayıp bağlaç olduğundan dolayı virgül görevi görür. Bu sebepten buraya virgül koymak gerekmez. Şiirin duraklarında virgül konulmaz. “Kaybolup da..” dizesindeki –ta harfleri de ek olmayıp bağlaç olduğundan ayrı yazılmalıdır. “Hayat ızdırap’tı…” daki “-tı” eki neden apostraf ile ayrılmıştır? Özel isimler ya da karışması mümkün olan ve anlam karmaşasına meydan veren kelimeler ayrı yazılırlar. Aynı zamanda bu kelime “d” ile değil “t” ile yazılır. Yani “ıztırap”tır. Her ne kadar TDK “ıstırap” dese de… Bazı kelimelerin üzerine ise düzeltme/şapka “^”işareti konulmamış. Konulması gerekir.
Bu yazım hatalarına dikkat edilirse dediğim gibi şiir kâfiye redif ve durak unsurları yönünden güzel olmuş.
Teşekkürler bu güzel eseri yazan yüreğe.
Selâm ve dualarımla efendim…
Tebrik ederim Rabiye Hanım keyifle okudum şiiriniz. Tebrikler. Celâli
Hakikaten 'divane' misali Allah'a kul olmak ne lezzetlidir. Allaha yönelen sevginle, çok içten bir mesajla, gönüllerimizi doldurdun arkadaşım. Rabbim yolunu açık etsin.
Sevginin makbul olanı Allah'a götürendir ve siz de nefis çalışmanızda bu yönde bir anlatım yapmışsınız ki çok mükemmel olmuş, beğenerek okudum, kaleminizi saygıyla selamlıyorum... Güneri Yıldız
Bu şiir ile ilgili 45 tane yorum bulunmakta