Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
ZİKZAK ÇİZMEZ ŞAİR
Dansöz gibi kıvırmayan
Seçkinleri kayırmayan
Hak yolundan ayrılmayan
Zikzak çizmez şairsin sen
Doğruları söyleyensin
Haksızlığa gürleyensin
Dostlarıma güvenensin
Zikzak çizmez şairsin sen
Kap gözüyle görüyorsun
Hak edeni övüyorsun
Hak edene sövüyorsun
Zikzak çizmez şairsin sen
Kalemimi bükmeyensin
Hortumcuya yüklenensin
Bölücüye diklenensin
Zikzak çizmez şairsin sen
ŞAHİN ERTÜRK
Bu ne güzel bir şölen böyle. Değerli şairimizi ve katılımcı dostları kutluyorum. Saygılarımla
Rabiye hanım;
bu fani dünyada en büyük zenginlik yüce ALLAHA inanmaktır..ne güzel dile getirmişsiniz.
aşka aşık yüreğinizin sesi olan,emek verilerek yazılmış çok anlamlı ve güzel çalışmanızı beğenerek okudum.. çok çok güzeldi..
mutlu yıllar dilerim.
kutlarım saygın kaleminizi ve sevgi dolu yüreğinizi..tam puan 10.
akçaydan selam ve saygılarımla...ibrahim yılmaz
NOT: wep sitem: www.atlassiir.com
Tebrikler Rabiye hanım çok çok güzel bir eser yazmı yürekten tebrik ediyorum bu güzel eser bir dörtlükte ben yazmadan geçemedim
kabul buyurursanız bir dörtlükte benden selamlar
Gerçek dost bulunmaz parayla pulla
Sahteker dostlardan kendini kolla
Ara sıra dostlara bir sitem yolla
Gerçek dostu buldum malı neylerim ....Şeyrani
Başarılarınızın devamını diliyorum
İçinde çiçekler, açan baharlar,
Zamana şahittir, leyl-ü neharlar
Ilgıt ılgıt eser,deli rüzgarlar
Allah'ı buldum ya,yeli neyleyim...
Tebrikler..........
Güzel şiriniz bana da bu kısa nazireyi yazdırdı,
Selam,saygı ve dualarımla..........
beşerin aşkın İlahi aşka dönüşünü çok veciz, anlamlı dizelerle anlatan muhteşem bir eser oldu. Konu harika , temalar harika, sıkmayan akıcı bir uslup ,yüreğine sağlık baci, tam puan.
Yelken açarsa gönlüm yeni aşklara,
Dönüp te başımı vurayım taşlara.
Aş olsun sevdam garip aşıklara,
Allah'ı buldum ya, yari neyleyim.
Canım benim, şiirin o kadar etkileyici ki bende bu dörtlüğü eklemek istedim affına sığınarak. Yüreğini saran bu aşk daim olsun.
Bana bu sevdayı veren Yaradan
Değer biçilmezki puldan paradan
Uzun zaman geçti gitti aradan
Allah'ı buldum ya,balı neyleyim...M.M.REVANLI
Bu anlamlı şiiri bir kez daha okudum.Yüreğimden bu dörtlük döküldü,affınıza sığınırak yazdım,yüreğiniz var olsun.Selam ve saygılar sunuyorum...
Gercekten cok begendim derin bir konu...
Bu degerli calismani Güldeste siir grubumuzda paylasiyorum...Candan...Tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 45 tane yorum bulunmakta