Neyleyim Şiiri - Mehmet Sancak

Neyleyim

temennilerle geçti koskoca ömrüm
özgüvenim heyezana dönüştü
dinime imanıma baykuşlar öttü;
yüreğimin bahçesinde neyleyim.

çok seyrettim, ay doğarken karşıdan
buzlar çözdü,kar eridi,haber yok yardan,
sırasımı konuşmanın havadan sudan;
çekti gitti geri gelmez neyleyim.

insanları anlamanın hiç mümkünü yok
cefanı görmesinler,hepsi zehirli ok,
doğuştan yanmışım,lamı cimi yok;
umuttlarım tükendi,ben bu canı neyleyim.