Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
yüreğinize sağlık çok beğendim tebrik ederim
Bu şiirden çok güzel bir türkü olur bence zira şiir türkü olacak güzellikte. Ustada saygılarımla. Karagöz
su gibi okudum.güzel dostların katılımı dahada anlam katmış...
Şükrediyorum, bu yıl birbirinden değerli dostlar, ağabeyler, hocalarla tanıştığım için, ve şükrediyorum sözün ustalarını okuma fırsatı verdiği için Yüce Mevlama... Ağabey'imin bu güzel eserini okudum, mest oldum, ayrıca dost kalemlerin enfes katılımları da etkili olmuş.. Selamlar...+10..Güneri Yıldız
Sevgi seli gibi esiyor yeller,
Yüreğim tutuştu konuşmaz diller,
Koparma dalınnda kurusun güller,
................Kaderden kaçılmaz neylesin gönül.
........................Haline bin şükür eylesin gönül.
Değerli dostum,Yüreğine sağlık kalemin daim ilhamın bol olsun. Acizane bir dörtlükte benden olsun kabul buyurursan. Selam ve Saygılarımla.
Divane olmama belki az kaldı
Doyumsuz o tutku dilde hâz kaldı
Ömrümün vuslatı son bir yaz kaldı
…….Kaderden kaçılmaz neylesin gönül
…….Haline bin şükür eylesin gönül.
Dikkat ediyorum tüm şiirlerinizde şükür var. Ve şiirlerinizi severek okuyorum zira kusursuzlar. Yürekten kutluyorum hocam. Saygıyla.+ant+10
Geçmiştir Bahar artık kışı yaşamakta gönül,
Kışın ayazı üşütür bedeni,
Keşkelerle beklenir yeni baharlar,
ama nafiledir...
.....Kutlarım bu güçlü kalemii...
bir ara gel otur yanı başıma
tek çaresi sen ol gözüm yaşıma
koyupta gitme beni bir başıma
kaderden kaçılmaz neylesin gönül
haline bin şükür eylesin gönül..
sevgi ve saygılarımı sunarken,gönül birliği içinde daim olan dostluklar adına atılan her adımda birlik ve beraberliğimizin güçleneceği inancımı koruyor ve bu uğurda karşımıza çıkacak engellere de ğöğsümüzü siper ederek,aşılmaz çelik duvar gibi duracağımızdan kimsenin kuşkusu olmasın...
Usta kalemler duyguları sözlerle süslerken gözlerimiz okudukça mest oluyor selam ve saygılar l0 puan canım kardeşim
Koca kış geçti de,gelmedi bahar
Yağan kar yürekte oldu bak buhar
Ne yapsan sönmez ki bendeki bu hâr
…….Kaderden kaçılmaz neylesin gönül
…….Haline bin şükür eylesin gönül
S.A sevgili tikiroglu abicim sirini tebrik etmeden once basta sen olmak uzere tum musluman aleminin, nefisleri korelten, cennet kapilarini actiran, bizleri gunahlardan uzaklastirip af dilemek icin yaradana el actiran, islenen bir sevabi hanene 1000 yazdiran, 12 ayin sultani olan bu mubarek ramazan ayini tebrik eder hayirlara arinmalara tovbelere ve en onemlisi cennetlerinin kapilarinin acilmasina vesile olmasini Irak Erbilden temenni ederim... Malum abicim Irakta is vesilesiyle olmam sebebiyle sizlere ve essiz guzel degerli siirlerine gereken zamani ayiramadim bu yuzden ozur dilerim... Siirin abi cok guzel olmus keyifle inan okudum elestirilerim hatta okurken yapma tikiroglu dedigin anlarda oldu teknik acidan ama siir gercekten hece olarak anlam olarak ve butunlugu gercekten guzel.... basarilarinin devamini diler saygi sevgi ve dua ile selam ederim... Allah yar ve yardimcin olsun... Abdullah CALISIR...
Bu şiir ile ilgili 25 tane yorum bulunmakta