Neylesin Gönlüm Şiiri - Mustafa Fevzioğlu

Sevmek suç mu seni gülüm.
Sitemlerde her gün dilim.
Aşk cefaymış hasret zulüm,
N’eylesin bu derde gönlüm.

Görmeye can atan kalbim,
Görse olur dilim dilim.
Serecek yer yok bir kilim,
N’eylesin bu yerde gönlüm.

O gülüşe, tatlı söze
Ermek var mı acep bize.
Varamadım ya bu gize,
N’eylesin bu sırda gönlüm.

İnsan güle nasıl kanar?
Kanamadım içim yanar.
Eller derdi yoktur sanar,
N’eylesin bu korda gönlüm.

Ektim ki dert; biçtim keder.
Su olmazsa toprak n’eder?
Beni ahret iflah eder,
N’eylesin bu yurda gönlüm.

Hasret beni yer bitirir.
Benden alır ele verir.
İçten içe hep kemirir,
N’eylesin bu kurda gönlüm.

Yokluğuna katlanırım,
Hayalinle uyanırım.
Konuşsam ki; utanırım,
N’eylesin bu arda gönlüm.

Sevdam varmış dört bir yana.
Sen vermedin bir tek mana.
Gücüm kafi değil sana,
N’eylesin bu zorda gönlüm.

Düşüncemi sillediğin,
Aklım dertle belediğin,
Deliye eş bellediğin,
N’eylesin bu serde gönlüm.

Umut evim oldu harap,
Yeter gülüm artık azap.
İsyan değil ama Yarab,
N’eylesin bu şerde gönlüm.