Neylesin? Şiiri - Sait Yalçın

Gönül sazım artık sustu, söylemez,
Hayat beni dertli yaptı neyleyim?
Verdiğin sözler de gönlüm eğlemez,
Gönül buz dağına çarptı, neyleyim?
🌷 🌷 🌷
Kurduğum hayaller bir bir yıkıldı,
Heveslerim boğazıma tıkıldı,
Güzellikler Kaf Dağına atıldı,
Aç kurtlar umudu kaptı, neyleyim?
🌷 🌷 🌷
Gördüm ki mutluluk ne kadar ırak,
Yemyeşil düşlerim kaldılar çorak,
Gözyaşım sel oldu; aşk tarlam kurak,
Ellerimi buzlar tuttu, neyleyim?
🌷 🌷 🌷
Her günüm işkence, her gecem matem,
Ömrüm sona geldi, yaklaştı vadem,
Her ömrün sonunda ölüm var madem,
Şakşakçılar arşa çıktı neyleyim?
🌷 🌷 🌷

Kimi mala taptı, kimi paraya,
Kimi sevda ekti taşlı tarlaya,
Kimininse dağlar girdi araya,
Kavuşmak mahşere kaldı, neyleyim?
🌷 🌷 🌷
Yalan dünya ne krallar yutmadı,
Göle yoğurt çaldık, maya tutmadı,
İsyankar geceler hiç uyutmadı,
Kabuslar uykumu çaldı, neyleyim?
🌷 🌷 🌷
Yalnız doğdum, yalnız ölcem bilirim,
Sanma ki dünyaya tekrar gelirim,
Bakmışsın bir sela ve ben ölürüm,
Sait de dünyadan göçtü neylersin?