Neylesin... Şiiri - Ozan Nuri Ceyhan

Kuruyan dallarda bülbüller ötmez
İnsan dert küpüyse çilesi bitmez
Kaderden öteye bir adım gitmez
…Annesiz babasız bebek neylesin.

Kimi mala tapar servet peşinde
Kimi yanar durur aşk ateşinde
Çoğu garibandır kendi işinde
…Yatan olmayınca yatak neylesin.

Kul görgüyü görür neyse kaderi
Kahırlar sarmışsa bitmez kederi
Tarla verimkârdır çıkmaz bideri
…Arısız kovanda petek neylesin.

Çalışır çabalar tüm emek boşa
Nebatat hasrettir bir damla yaşa
Dostun acı sözü gider mi hoşa
…Adam olmamışsa kötek neylesin.

Garibin halinden garipler anlar
Yaşadıkça neler görür o canlar
Sormayın duyarsız olmuş insanlar
…Duygu olmayınca yürek neylesin.

Çoğu öksüz kalmış nicesi yetim
Duygu sömürüsü değil niyetim
Çilem sonsuz ödenmiştir diyetim
…Kalemde çaresiz kâğıt neylesin.

Canı gibi sevmek gerek insanı
Pamuk yapıp kullanmalı lisanı
Bilmem iyi anlattım mı Ceyhan’ı
…Kazma olmayınca kürek neylesin.

İst/2002