Neylesin Şiiri - Orhan Börcek

Duman altı sarhoş olmuş gibiyim,
Rahmet misin-zahmet misin! sen nesin?
Harman iken bir busene tabiyim,
Ehli keyif meyhaneyi neylesin …

Bakışlarım cemalinde gezerken,
Baş belası endamını süzerken.
Ürkek gönlüm mis kokunu özlerken,
Saraylarda mihraceyi neylesin …

Bir nefeste feleğimi şaşırttın,
Hendek deyip çağlayanlar aşırttın.
Kör kuyunun en dibine düşürttün,
Kendi biçen torbacıyı neylesin …

Aç kozamı sar diyorsun durma sar!
Bitti deme zulana bak orda var.
Verdiğin haz sahtekar mı sahtekar,
Ayık gezen çorbacıyı neylesin …

Yüce rabbim ne nimetler yaratmış,
Asırlarca derde derman aratmış.
Ehil olan ne de güzel anlatmış;
Sırla dönen bilmeceyi neylesin …

En sonunda müptelayım bak sana!
Yıktın işte ne söylesem hak sana.
Hadi şimdi tiribe de soksana,
Seni seven işkenceyi neylesin …