Neylerse Güzel Eyler Şiiri - Osman Bulut

Cem edip camiye cemi cümleyi,
Bir günün ismini cuma eylemiş.
Müminler dediği bu aileyi,
Hacda her yıl bir ictima eylemiş.

Hem şeytanı yaratmış, hem meleği,
Çekmemiş de kullarından desteği.
Görmek isteyenler görmüş gerçeği,
Ama bir kısmını âmâ eylemiş.

O; El-Kadir, El Muktedir, El Alim,
Hesabı değişip şaşmaz tek milim.
Yeryüzünü altımıza bir kilim,
Göğü üstümüze hayma eylemiş.

Ye, iç, eğlen; sağlıkla, selametle
Sun şükrünü azami bir hürmetle.
Süsleyip cihanı bin bir nimetle,
Belli ki cenneti ima eylemiş.

Kâinattır kudretinin ispatı,
Ayrı süsler haziranı, şubatı.
Hazan vakti gazel olan nebatı,
İlkbaharda neşvü nema eylemiş.

Göstermeden en ufak bir tereddüt,
Elestu bezminde ettik taahhüt.
Dokuz aydan mütevellit, tevellüt,
Ölümüyse bir muamma eylemiş.

Elle, dille savursan da taşları,
O, onarır incitilen başları.
Dünyada kanadı kırık kuşları,
Bakarsın cennette hüma eylemiş.

Ettinse ilminle amel ne âlâ,
Etmedinse Osman cahilsin hâlâ.
Akıl vermiş; kimisini ukala,
Kimini de bir ulema eylemiş.
06.03.2023