Neylerim Ayser Şiiri - Midayet Kara

Aşkınla yanıyor, bu garip gönlüm
İnan ki sevdiğim, seven bir kulum
Ahret kapısına, düşmeden yolum
Sensiz bu dünyayı, neylerim Ayser

Aşk acısı dersen, her şeyden beter
Dünya benim olur, gülüşün yeter
Ayrı kaldığım gün, belimi büker
Sensiz bu dünyayı, neylerim Ayser

Elli yıldır zora, göğüs gerensin
Her türlü derdimde, ilaç verensin
Türlü dert çekip, yüzüme gülensin
Sensiz bu dünyayı, neylerim Ayser

Gurbete çıktım, yolumu gözledin
Ayrı kaldığım gün, beni özledin
Üç çocuk büyüttün, beni üzmedin
Sensiz bu dünyayı, neylerim Ayser

İlk gördüğümde, yüreğim dağladın
Savaşta vuruldum, yaram bağladın
Habersizce, gizli gizli ağladın
Sensiz bu dünyayı, neylerim Ayser

Acılı günümde, yüzüme güldün
Minnet etmedin, kadir kıymet bildin
Otuzunda bana, üç çocuk verdin
Sensiz bu dünyayı, neylerim Ayser

Aç susuz kaldın, hiç belli etmedin
Yoksulluk çektin, bırakıp gitmedin
Çile çektin, bana minnet etmedin
Sensiz bu dünyayı, neylerim Ayser

Sana doymadan, yaş geldi yetmişe
Onca yıl yaşanmış, baktım geçmişe
Yine biz dertliyiz, herkes pür neşe
Sensiz bu dünyayı, neylerim Ayser

Bir günüm varsa, Allah sana versin
Sen ölmeden, benim canımı alsın
Ben ölünce, dilerim yüzün gülsün
Sensiz bu dünyayı, neylerim Ayser
(1321) Şubat 2020