Neylerim Şiiri - Hadi Çağlar 2

NEYLERİM

Yokluk çok beter
Bir veba gibidir
Sararsa bedenini
Perme perişan eder
İşte bu zamanda
Koptum memleketten
Kalktım göç eyledim
Avşar ellerinden
Kıtlıkla boğuşuyor millet
Tam savaş yılları
Daha çocuk yaşta
İndim Çukurova'ya
Yolum bir köye düştü
Köy kahvesine girdim
Halimden anlayan biri
Aldı beni yanına
Yanaşma oldum
İşlere bakıyorum
Uzun yıllar geçti
Kendime bir hu ev yaptım
Bir ocaklık bir yataklık
Evlendik burada kaldık
Bir at bir araba aldım
Ne tarla var nede takım
Bütün servetim bedenim
Kolumun kuvveti gelirim
Dikili bir ağacım bile yok
Arabayla işe gider gelirim
Kazandığımızı yeriz
Buna şükrederiz
Ömür çalışmakla geçti
Yıllar ömrü alıp götürdü
Atmışına merdiven dayadım
Bu güne kadar
Allah'a emanet yaşadım
Yokluktan bu güne geldim
Ne derman kaldı ne takat
Öbür tarafa yol göründü
Bir gün görmedim
Alın teridir kazancım
Helal indendir ekmeğim
Tenceremdeki aşım
Bu yaştan sonra
Büküldü belim
Elimde baston
Çöke çöke gezerim
Konuşacak akran yok
Her şey zevksiz
Bu hayatı neylerim