Neylerem Şiiri - Erzurumlu İbrahim Hakkı

Can ellerinden gelmişem, fani mekanı neylerem
Ol mülke meylim salmışam. Ben bu cihanı neylerem

Dunyaya geldim gitmeye, tim ile hilm yetmeye
Aşk ile an seyretmeye. Ben în u anı neylerem

Devr-i zamandan doymuşam, Kevn ü fesadı koymuşam
Darü'1-amanı duymuşam, bu sicn-i canı neylerem

Hep i'tibarı atmışam, aşıldığa el katmışam
Ben nefsi dosta satmışam, bu düşmenanı neylerem

Aşkın şerabın içmişem, dil gülşenine göçmüşem
Ben varlığımdan geçmişem, nam ü nişanı neylerem

Aşkı, tabibım kılmışam, derdinde derman bulmuşam
Ben lübb-i hikmet bilmişem, Yunaniyani neylerem

Enfas-i aşkı darikem, mal ü menalı tarikem
Genc-i nihane mâlikem, nakd-i revani neylerem

Taht-i tevekkül bulmuşam, mülk-i kanaat bulmuşam
Mahfice sultan olmuşam, cah-i ayanı neylerem

Her ne gelirse yahşidir, o dostun bahsidir
Çün cümle anın işidir, ben bed-gümanı neylerem

Olmuş anınla kalmışam, ayn-i hayata dalmışam
Kendim bilip kam almışam, vehm ü hayalı neylerem

Gerçi zaman-i devran ile, pir etti cismin şan ile
Gönlüm cüvandır can ile, pir ü cüvanı neylerem

Ten beslemekten sapmışam, gönlüm sarayın yapmışam
Hurşidem, anda tapmışam, ben.ahteranı neylerem

Yarı bana bes görmüşem, ağyarı dilden sürmüşem
Ünsiyle tenha durmuşam, ben ins ü canı neylerem

Dilden dile bin terceman,varken ne söyler bu lisan
Çün can ü dildir hem-zeban, nutk ü beyanı neylerem

Hakkı, cemi'i halktan, müstağniyem billahi ben
Hallak-i alem varken, halk-i zamanı neylerem