Neyiz Şiiri - Fahrettin Özçelik

Güneşimizden milyonlar varmış alemde,
Alemî düşünmek bile yoruyor beni.
Bizim dünyamız da alemde bir yıldız,
Peki bu alemde biz neyiz.
Neden düşünemiyoruz koca alemde kendimizi,
Dünya denilen yıldızda tepinip duruyoruz.
Neyi, kimle, nasıl ve niçin paylaşamıyoruz.
Dünyayı, toz duman edip, birbirimizi yiyiyoruz.
Aslında arılar gibi çalışıp, ikram edebilmeliyiz elimizdekini.
Gerçi, arının elindekini de biz alıyoruz ya,
Düşündükçe hayıflanıyorum yapılanlardan.
Din, ırk, millet v.s deyip ayrıcalık yaratıyoruz.
Bunlar da yetmezmiş gibi, renklere de ayırıyoruz.
Birlikte yaşaması, ayni hakları paylaşması gerekirken,
Erkek, dişi diye de ayrıcalıklar yaratıyoruz.
Hey gidi ulu Tanrım, sen de farklı yaratmışsın bizleri.
Ayrıca akıl, fikir verip imtihan ediyormuşsun.
Kendi mekânında da, cennet ve cehennemde ağırlayacakmışsın bizleri.
Düşündükçe şaşkına dönüyorum,
Ben ayrıcalık değil, dostluk kardeşlik istiyorum.
Tanrım sen de cezalarını sürekli kılma,
Bütün kullarını cennette topla.
Farklı da olsak, alemdeki yıldızlar gibi,
Birbirimizden kopmayalım,
Birbirimizin çevresinde dolaşalım.
Hiç olmazsa, biz insanlar bunu bilip uygulayalım.
Soralım kendimize, biz neyiz,
Neyiz biz, biz neyiz bu koskoca alemde.

Hamakta semaya bakarken düşündüklerim ve özlediklerim.
Silivri Basınkent 2 12. 07. 2007