Neyiz Şiiri - Ali Yıldırım Hançılı

Kurtlar dağdan indi köyde geziyor,
Sesimiz çıkmıyor canlar beziyor,
Yağmur yağsa bile toprak tozuyor,
İnsanmıyız yoksa, neyiz unuttuk.

Gerçekleri söyle yazılır suçlar,
Şehirden başladı köylere göçler,
Kahve köşesinde oturur gençler,
İnsanmıyız yoksa neyiz unuttuk.

Köylü olduk diye görürler hakir,
Kim geldiyse başa biz olduk fakir,
Yoksulluktan öldü Abdi' nin Şakir,
İnsanmıyız yoksa neyiz unuttuk.

Dilimiz tutuldu konuşmaz olduk,
Günde defalarca dirilip öldük,
Yerimizde sayıp hep orda kaldık,
İnsanmıyız yoksa neyiz unuttuk.

Sürenler sürüyor zevki sefayı,
Çekenler çekiyor zulüm cefayı,
Toplayan topluyor karı parsayı,
İnsanmıyız yoksa neyiz unuttuk.

Sırtımızda taşla yaparız konut,
Yapan oturamaz orayı unut,
Kalbimde duruyor yine de umut,
İnsanmıyız yoksa neyiz unuttuk.

Emek karşılığı çok az bir para,
Yüreğimde durur garip bir yara,
Düşünüp dururuz hep kara kara,
İnsanmıyız yoksa neyiz unuttuk.

Bütün sorunları atarız içe,
Olanca gayretler gidiyor hiçe,
Evde var birtecik serili keçe,
İnsanmıyız yoksa neyiz unuttuk.

Ali'm mutlu olmak herkesin hakkı,
Köylüler olacak gerçek baştacı,
Ana, avrat, gardaş, dostlar ve bacı,
İnsanmışız yine olacağız biz.