Neyinize Gerek Şiiri - Mücella Pakdemir

Mana çıkarmayın her durumumdan
Anlamanız için pişmeniz lazım
Cehennem menzilli uçurumumdan
Benimle birlikte düşmeniz lazım

Sizin gördüğünüz suret, aynada
Yalandan gülümser fani dünyada
Ya düşmanca gidin; kalınca ya da
Dost bilip, derdimle şişmeniz lazım

Öyle kolay değil benle yârenlik
Ne izzetinefis, ne kalır benlik
Gönül tarlam güllük değil, dikenlik
Kanlı tırnaklarla eşmeniz lazım

Abesle meşgulken yorulanlara
Dürtülünce kızıp darılanlara
Yaşama dört elle sarılanlara
Ölümü özlerken şaşmanız lazım

Sabırla bekleyip altında karın
Sıyırıp ruhunu tenden vakarın
Umutsuzluk denen şu canavarın
Gözünden yaş olup taşmanız lazım

Öte yakalarda solarken serap
Kırkikindi vakti gevşerken türap
Dizler dermansızken, ayaklar harap
Elem batağında koşmanız lazım

Huzurmuş, sefaymış… Onları geçin!
İlâhi takdire sorulmaz “Niçin? ”
Bir damla mutluluk yaşamak için
Sıratları tek tek aşmanız lazım

Mahşeri beklerken üzgün ve sakin
Yalnızlık koynumda yılandan tekin
Ağlaşırdık belki, amma velâkin
Neyinize gerek, coşmanız lazım

Mücella Pakdemir