Neyini sevim? Şiiri - Sevinc Arzulu

Heyat kitabını oxumuşum ben,
Sözlerden nur-çeleng toxumuşum ben.
Ele bil ezelden yox imişim ben,
Ben bele dünyanın neyini sevim.

Varlının gözünü örtüb pul-para,
Qaranı ağ edir, ağı da qara.
Haqq sözün üstünde çekillem dara,
Ben bele dünyanın neyini sevim.

Yaxşının hemişe üzü ağ olsun,
Istemem yamanın keyfi çağ olsun.
Dağı düzen olsun, bağı dağ olsun
Ben bele dünyanın neyini sevim.

Ey insan, işinle zirveye ucal,
Ağ yalan vermeez ki doğruya macal.
Devetsiz konaq tek tez geler ecel,
Ben bele dünyanın neyini sevim.

Bir şirin gülüşü üzümden soyar,
Göz yaşı içmekden çetin ki doyar.
Bu qeder dost içre tek-tenha qoyar,
Ben bele dünyanın neyini sevim.

Yaralı yüreyim onsuz sızıldar,
Külek, başım üstde az öt, mızıldan.
Bene qebir verer o, saf qızıldan
Ben bele dünyanın neyini sevim.

Bu evin ucalan tüstüsü hanı,
Ocağın heniri, istisi hanı.
Heyatın zülüme “bes”disi hanı,
Ben bele dünyanın neyini sevim.