Sömürdün canımı, emdin kanımı,
Ne üstte çul kaldı, ne de para, pul,
Acılarla sardın, dört bir yanımı,
Neyini seveyim, senin İstanbul…
Geldim de yoluma, güller mi serdin,
Geriye dönecek bir yol mu verdin,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta