Sömürdün canımı, emdin kanımı,
Ne üstte çul kaldı, ne de para, pul,
Acılarla sardın, dört bir yanımı,
Neyini seveyim, senin İstanbul…
Geldim de yoluma, güller mi serdin,
Geriye dönecek bir yol mu verdin,
Sarhoş ettin beni kanıma girdin,
Neyini seveyim senin İstanbul…
Bir gün olsun, varlığımı bildin mi,
bir kerecik, şu yüzüme güldün mü,
Ağladım da, gözyaşımı sildin mi,
Neyini seveyim, senin İstanbul…
Sayende sersefil, perperişanım,
Kurudu damarım, isyanda kanım,
Nefesim daraldı, çekildi canım,
Neyini seveyim senin İstanbul…
Havan kirli, suyun kirli, sen kirli,
İnsanların birbirinden kibirli,
Seninle her günüm, gamlı, kederli,
Neyini seveyim, senin İstanbul…
Beni hasret koydun, sevdiklerime,
Karşılık vermedin, alın terime,
Bir çığ gibi çöktün, hep üzerime,
Neyini seveyim, senin İstanbul…
16 MART 2003
İSTANBUL LMO
Kayıt Tarihi : 17.3.2017 10:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!