Neyine-3 Şiiri - Yunus Akkale

Haydi, güzelim gezedur cihanı
Yayalar yürürde atı neyine
Sürü kaybolur dağılır çobanı
Yolu belirsiz sıratı neyine

Dağları gezdim de gördüm yurdunu
Neler yaptınız da kuşu kurdunu
Kaymağı yoktur yağsız yoğurdunu
Güler yüz nerde suratı neyine

Tırıl, oyumkozla karşı karşıya
Akşama yaylaya, sabah çarşıya
Ay doğar gece, mehtabı ışıya
Hayırla anda, şefaat neyine.

Nerde kuzular, kaybolur çimeni
Oyası, boncuğu güzel yemeni
Salı neylerimde bozuk dümeni
Karı kalmadı ruhsatı neyine.

Tarlalar sürülmez, diken bürüdü
El işlemezde, adavat çürüdü
Feryat figan ile göçler yürüdü
Ürün hani, imalatı neyine.

Öyle yalancı, hakiki münafık
Cehalet yakada nasıl bir saflık
Sokakta el ayak, öper halayık
Millete hizmet, icraatı neyine.

Öyle atın oynat menzile göre
Kupkuru inadı anane, töre
Dağlar düz görünür, binlerce köre
Türk’e dert olan zevatı neyine.

Dağdan şehre inen ayıları
Binleri bulur aşar sayıları
İyi ki var, mafya dayıları
Sat şerefin, menfaati neyine.

İlimden, irfandan alsa nasibi
Bedava yerler, aç kalır sahibi
Allah bilirde, kul bilmez gaibi
Falcıya güven, maksatı neyine.

Kendi işim bilirim, derman bende
Evin temizle kurtar, seni sende
Yalanın yeri yok Kur ‘an ‘da, dinde
Ahkâm keserler sakatı neyine.

O biçim kanı emen, bunca kene
Hiç birinde iman yok, inanmaz dine
Bir daha karşıma çıkarsan yine
Öyle bir vur ki; imdatı neyine.

Nasıl bir talanda,keser azısı
Vicdanı yok ki; biraz sızısı
Tavşanı alır, ovada tazısı
Emanet et; at, avradı neyine.

Yunus; üzülme, nefsini firenle
Hangi kul kul oldu, nefreti kinle
El üç konuşsun, sen bir konuş dinle
Eler kalburdan, saratı neyine