Neyin Vardı Şiiri - Erkan Ergin

Üzerinde gökyüzü,bulutların vardı
Geceleri yıldızlar , ay vardı
Başının üzerinde sonsuz kainat
Ayağını bastığında yapışan toprak
Çimlerin ıslaklığı, kokusu vardı
Sabahların soğuğu,çiğ kokusu
Sonbaharın hatırlattıkları vardı
Kaybettiğin sevdiklerin, yılların
Baharların açan çiçekleri, ümitleri
Rüzgarı arasına doldurduğun saçların
Beklediklerin, beklenenler vardı
Gözlerinin içine baktığın bebek vardı
Bebeğin kokusu, gülüşleri, gamzesi
Sıcak yatağın, buruşmuş çarşafların
Sabah yüzünü yıkadığın soğuk su
Aceleyle içilen çay, simit vardı
Köşede fırın, önünde üşümüş kadınlar,
Egzos dumanında otobüs bekleyen
Çocuklar vardı tamirhanede çalışan
Ellerinde kir, gözlerinde uyku vardı.
Akşamları yürüdüğüm dar sokaklar,
Ahşap eski evler, parke taşlar vardı,
Bacalar dan kömür dumanı çıkardı
Ekmeği kolunun altında taşıyan
Ayakkabıları eski, başları kasketli,
Yorgun, bitkin babalar vardı.
Anneler vardı fedakar,ümitsiz
Üzerinde baharın çiçekleri,gülleri
Yıkamaktan renkleri solmuş elbiseleri,
Naylon terlikli kız çocukları vardı
Saçları uzun, gözlerinde yokluğun izleri
Sayfaları buruşmuş defterleri vardı
Ellerinde bitmek üzere kuruşun kalemleri
Sek sek oynadıkları kaldırımlar vardı
Okulun yolu vardı, üzerlerinde örgü hırka
Aynı kaderi paylaştıkları, ellerinden
tuttukları kardeşleri vardı, burunları akmıştı
soğuktu, içeride sıcak odalar vardı.
Camiler vardı bahçelerinde mezarlar
Kediler dolaşırdı, güvercinler konardı
Duvarları eskiydi, halıları küf kokardı
Ayaklarında mesleri mezar sessizliğinde
Bir köşede oturan ihtiyarlar vardı
Mermer kadar soğuk elleri, derin çizgili
Yüzleri, soğuk bakışları vardı.
Yokluklar,hastalıklar omuzlarındaydı
Minarede ezan, musalla taşında tabut vardı.

Erkan ERGİN