Neyin Üzerine Titrersen Oradan Üşütüyord ...

Çocuktum, kışın ilk karı yavaş yavaş düşerdi yere,
pencereden izlerdim o beyazın yerleri boyamasını.
Birileri o tertemiz beyazın üzerine ayak izlerini bıraktığında acayip kızardım.
Sonra biraz büyüdüm, adım atılabilecek yerleri izlemeyi bıraktım,
kimsenin adım atamayacağı yerlere baktım.
Oraları da buldular, oralarda da izler bıraktılar.
Büyüdüm,
şimdiki yaşıma vardım.
Kardı bu, kimse basmasa da eriyip gidecekti,
yeni anladım.
Ve kavradım:
Neyin üzerine titrersen oradan üşütüyordu hayat.
Artık kar yağdığında yere değil göğe bakıyorum.
Aradığımı o adımlardan uzakta buluyorum.
Selim Akgün