Neyin derdine düştüysek Şiiri - Murat Tugan

Neyin derdine düştüysek
Devasız kaldık dünyada
Çok şey ümit ettik belki
Beklentilerimizi yüksek tuttuk
Ama hep karınca fikriyle sevdik;
Yolumuzu kaybetsek bile,
Ağızımızda bir ekmek parçası kadar aşk
Maksadına ulaştırmaya çalıştık
Biz şekline uyduramadık aşkı
Küçük bir daire içerisinde
Kıvrandık durduk…
Biz bedenimizde yaşadık aşkı
Mesela kendi ellerimizi
Birbirine kenetleyip
Kendi ellerimizin sıcaklığıyla
Parmak arası boşluklar doldurduk
Kendi omuzumuzu okşayıp
Kendi bedenimize sarıldık
Biz sürekli yastığa baş koymadık
Bazen sırtımıza alıp
Yanağımızda uzunca bir yaş izi
Kalıncaya kadar
Uzun uzadıya ağladık, ağladık…
Ve sürekli ağlamaktan
Bütün aşk şimşeklerini
Üzerimize çektik
Biz, ümit kurbanları;
Tabiattan bile soyutlandık

Şimdi,
Yüreğimizde koca bir boşluk
Saklımızda sancılı duygular
Sabah ezanlarının sonunda
Selâların maksadı olduk…