Neyimsin Şiiri - Dilek Mert

Neyimsin sen benim
Göğsüme düşmeyen hasretim
Yağmur duaları içerdim ben her sabah gün doğmadan
Sana sayfalar dolusu hasretler yazdım
Okumadın
Üzerine faili meçhul imzalar attım kimliksiz isimsiz notlar
Açmadın
Avuçlarım yetim kalmış
Kanamış ciğerlerim
Bir bana açılmadı o kapılar
Öksüz kaldım
Biçareler içinde boğuldum
Yoktun!
Sen gittin
Kaldığım yerdeyim
Bıraktığın yerdeyim
Unuttuğun yerdeyim
Çekmiyorum siyah zamanlara ağza alınmaz küfürler
Kendimle başbaşayım
Bencilliğini al git
Kibirini ipe sapa gelmez arzularını al git benden
Kaç
Tutarsam bana aşkolsun
Kovalarsam bana yazıklar olsun
Neyimsin!
Neler yapıyorsun ipini geçirdiğin kuklalar düşmesin ellerinden tut
Oynuyorsun!
Gölge etme şarkılarıma şiirlerime
Kuşlar uçuruyorum özgürce gökyüzüne
Konmasınlar dalına
Düşmesinler senin şehrinin yaprağına ağacına
Kirletirsin beyazları siyaha boyarsın sen bütün güzellikleri
Küçüldün gözlerimde bütün öfkem gözlerimde sana saklıyorum
Kendime döndüm
Özüme döndüm, görmesin gözlerim çıplak soyunmuş o adamı
Her gün bambaşka düşler giyin
Ama bana gelme uğrama
Kapattım rüyaları
Kapattım içinde senin geçtiğin tüm romanları okumuyorum
Baş ağrım yok
Sancılanmıyor karnım hazımsızlık çekmiyor sindirim organlarım
Neyimsin!
Dargınım geçmiş zamanlara uğrunda harcanmış dünler
İhanet taze
Sıcacık içimde ısıtıyor yarınları saplanıyor kalbime
Anılar bende kaldı
İçinde senin olmadığın acı hatıralar
Seni ben yazdım
Seni ben çizdim
Seni ben sevdim yoksul uykularıma sen bastım uyumadım
Yarınlar kurdum olmayacak yazık ettin sen bize
Neyimsin!
Neyimdin!
Geçmeyen sarhoşluğum rakımda suyum dudaklarım tiryakin
Mevsim kış
Dışarda bembeyaz kar aylardan aralık bugün günlerden yalnızlık!

(20.12.2012)