Tam tükendim dediğimde, el verenimsin
Son buldu sandığım ömrüme, eklenenim
Toprağım çatlamış, köküm kurumuş iken
Yeşertmeye yeniden, aşkla su verenim
Kararınca dünyam, aydınlatan ışığım
Daldığımda çıkmaz sokağa, yol açanım
Soluğum sökülmüş, ölüm sokulmuş iken
Nefesin nefesim eyleyip, can verenim!
Kayıt Tarihi : 9.9.2019 16:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İmkansızdan bir imkan, umutsuzluktan bir umut çıkarmanın hikayesi. Her hikaye gibi, biraz hayal, biraz kurgu, az gerçek. Maksat mı? Hayalden bir hayat çıkarmak...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!