Güneşi bedava yeyip, yutunca;
Gayeyi anlamak seraba kaldı..
Şükür sahibini dil unutunca,
İşimiz kuru bir ah-vaha kaldı!
Göklerden habersiz deşerken yeri,
Bir kaçı akıllı, çoğu serseri!
Eşekten alındı dünya semeri,
Nefsi anırtacak bir saha kaldı..
Ortalık insana hasret çekerken,
İnkar tavan yapıp, iman çökerken!
Dertli divaneler yaşlar dökerken,
Dualar bir nesli siftaha kaldı..
Kurudu, kesildi nur oluğumuz!
Şekavet parlatma keyfinde domuz!
Olmak cephesinde yakın sonumuz;
O medet denilen silaha kaldı! ..
Kayıt Tarihi : 14.12.2016 01:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!