Neyime ki Şiiri - Kemal Doğanay

Ben sevdayı sende gördüm,
Sevmek benim neyime ki?
Saçlarını tel tel ördüm,
Örmek benim neyime ki?

Seher vakti düştüm yola
Selam verdim sağa sola
Gidenlerle girdim kola,
Gitmek benim neyime ki?

Kral sandım soytarıyı
Fakire sattım darıyı
Çiçeğe verdim arıyı,
Vermek benim neyime ki?

Bilemedim neden küstüm
Ateşlere yandım düştüm
Ocaklarda ben de piştim,
Yanmak benim neyime ki?

Kimselerle yarışmadım
Şer işlere karışmadım
Küsenlerle barışmadım,
Küsmek benim neyime ki?

Kara taştan su çıkardım
Her tarafı ben yıkardım
Yükseklerden çok bakardım,
Bakmak benim neyime ki?

DOĞANAY’ım seni gördüm
Gördüğümde tekmil verdim
Sandım ki murada erdim,
Ermek benim neyime ki?